Günlerden bir gün bizim kıvırcık koyun sürüden ayrılmış, kendi başına otlanıyormuş. Bir ara kafasını kaldırmış, bir de bakmış ki, ne çoban ne de sürü, hiçbiri ortalıkta yok. Sağa ola koşuşmuş ama bir türlü yolu bulamamış.
Uzaklardan gelen bir kurt, kıvırcık koyunu fark etmiş. Kurdu bir an karşısında gören kıvırcık koyun ne yapacağını şaşırmış.
Kurt başlamış söze;
-” Sen bilmiyor musun? Buraları benim himayemde. Benden izinsiz bölgemde ne geziyorsun?”
Kıvırcık koyunun kurttan kurtulması için aklına bir fikir gelmiş;
-“Bu dağların sahibi sen misin? Şahsen buna inanmıyorum. Eğer bu dağların sahibi benim diyorsan, aşağıda bir yatır var, gel ona yemin et. Ben de bu dağların sahibinin sen olduğuna inanayım.” demiş.
Kurt bu öneriyi onaylamış. Önce gider yemin ederim, sonra da bu koyunu afiyetle yerim diye düşünüyormuş.
Kıvırcık koyun önde, kurt arkada yürüyorlarmış. Az gitmişler, uz gitmişler, sonunda köyün yakınındaki metruk bir kulübeye varmışlar.
Kıvırcık koyun;
-” Yüksek sesle, hadi bakalım kurt kardeş yemin et de görelim.” demiş.
Kurt ulumaya başlamış, kurdun sesini duyan çoban köpekleri bir anda kurdun etrafını sarmışlar.
Zavallı kurt koyunu yiyemeden kaçmak zorunda kalmış..
Yorum gönder